Słownik etymologiczny języka polskiego/pułk
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
pułk, z dawnego pełk, ocalałego w nazwach osobowych, złożonych z -pełk (Świętopełk, Jaropełk, Przedpełk), lub zeń urobionych (Pełka; Pełczyn); prasłowiańska nazwa ‘oddziału wojska i ludu’; od tegoż pnia co i grec. polis, łac. populus, niem. Volk; p. pełny; pułkowy, pułkownik, pułkownikować; pułkownik od nas i na Ruś przeszedł, wraz z innem słownictwem wojskowem (chorunżij, puszka); już w połowie 17. wieku sarkano, że niem. oberszter zabiera miejsce pułkownikowi.
