Słownik etymologiczny języka polskiego/piasek
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
piasek, piaskowy (pierwotne Pieskowa Skała, bez przegłosu), piaskowiec, piasczysty, piaseczny, piasecznica, piaseczniczka (rozpodobnione w piaselniczka); piaskarz; zgrubiałe: piach (tak jak Moch do Moskal). Prasłowiańskie; ind. pāmsu-, ‘piasek’, pāmsukās (liczba mn.), ‘piasek’, awest. pąsnu-, ‘proch’. Brak w lit. i u innych Arjów; u wszystkich Słowian słowo to samo: cerk. pĕsŭk, czes. písek, itd.; dalszy wywód (co do pnia) niepewny; co do różnicy w nosówce, por. słow. mądo i grec. mēdea, i podobne.
