Słownik etymologiczny języka polskiego/palcat
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
palcat, ‘laska, pręt, kij’, z węg. palca (dalszy przypadek palcat do mianownika się dostał), poprzez Czechy; straszna to broń husytów 15. wieku; węg. z słowiańskiego (p. palec); por. harumpalcat.
