Słownik etymologiczny języka polskiego/pąciec
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
pąciec, ‘przedział włosów na głowie’, pisane i ponciec, pądziec, pędziec (?), przestarzałe; ponta i pontka, w tem samem znaczeniu (w pamfletach z 17. wieku: »szwedzka ponta«, a »polska czupryna«); czes. pout i poutec to samo znaczy; przezwany od pąci, ‘drogi' (rodzaju męskiego !).
