Słownik etymologiczny języka polskiego/otwierać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
otwierać, otwarty, otwartość; z wokalizacją o: otwór, otworzyć, otworzysty; p. wrzeć, zawierać; otworznie, ‘jawnie’, r. 1532; ponieważ zresztą przyimek brzmi tylko od- (odewrzeć), więc dzielimy mylnie, i mimowoli powstaje nowe niby o-twor, a t wstawiamy np. i w roztwarty, roztwierać, roztworzyć, zamiast rozwarty, rozwierać, rozworzyć, mieszając je z roztworem (‘rozczynem'), roz-tworzyć itd., a podobnie i zatwierać, zatworzyć, zamiast zawierać. W biblji pisano mylnie odtworzyć zamiast otworzyć, odtwarza zamiast otwarza, a jest i odworzyć (tamże).
