Słownik etymologiczny języka polskiego/oskard

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Artykuł w Wikipedii Artykuł w Wikipedii
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

oskard, oskarda (Potocki), ‘kilof’; prasłowiańskie, od pnia skerd-; z wokalizacją o: skord-, w skródzić, skródlić (p.), ‘ciąć, łamać’; lit. skerdżiu, skersti, ‘rzezać (świnie)’, skerdēti, ‘pękać (o skórze)’, suskirdusios, ‘popękane (ręce)’, skardyti, ‘ubijać (ziemię)’; z tą samą wokalizacją co oskard: skurdus, ‘bolesny’; prus. skurdis, ‘oskard’, jest pożyczką z polskiego, jak znaczenie dowodzi (ur pruskie w pożyczkach odpowiada stale naszemu ar, por. kurwis z karw). Przytaczają i niemieckie słowa, anglosas. skort, ang. short, ‘krótki’. Czeskie oszkrd, z szk, bo u Czechów szk zamiast sk, szczególniej w nagłosie, stałe.