Słownik etymologiczny języka polskiego/ortel
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
ortel, ortyl, u nas i u Czechów dla ‘wyroku sądów miejskich’ w 15. i 16. wieku, z niem. ortel, Urteil, t.j. ‘udział’ (erteilen, ‘co sąd udziela, wydaje’); »ortyle majdburskie«, ‘zbiór »prejudykatów«, orzeczeń sądów miejskich’, bynajmniej nie z Magdeburga wyszłych, lecz z Wrocławia, Krakowa itd., około połowy 15. w. z niemieckiego wyłożone; -tel w ortel to samo niem. Teil, ‘dział’, co i w wiertel (Viertel, ‘czwarta część’, Drittel, ‘trzecia’).
