Słownik etymologiczny języka polskiego/orać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
orać, orka, orzba (Potocki), oracz, z licznemi złożeniami: oborać, wyorać, wzorać (wzór, o ‘wzoranem polu’), przeorać, i w częstotliwych: wyorywać itd.; powtarza się we wszystkich europejskich językach: łac. aro, ‘orzę’, aratrum, ‘pług’, grec. aroō, arotron; lit. arti, arkłas, ‘pług’, arklys, ‘koń’, artojis, ‘oracz’, prus. artojis; goc. arjan. P. rola, radło, rataj (przestawione z *orlija, *ardło, *artaj). U wszystkich Słowian tak samo: cerk. orati, orją, itd.
