Słownik etymologiczny języka polskiego/rataj
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
rataj, pierwotnie ‘oracz, rolnik’, ‘chłop’; później (od 14. i 15. w.) ‘włodarz, ekonom’; przestawiono (jak radło, ramię, i t. d.) z *ār-taj od or-ać; lit. artojis, grec. arotēs, ‘rolnik’. Przyrostek -taj (w lit. -tojis, do dziś ogólny, wyłączny) znaczył niegdyś to samo co przyrostek -ciel: wykonawcę czynności (uczy-ciel, lit. moki-tojis); u nas prócz słowa rataj nieznany, w cerk. jeszcze w kilku okazach: soględataj, ‘szpieg’, itd., rus. chodataj (niby chodziciel).
