Słownik etymologiczny języka polskiego/omieg
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
omieg, roślina ‘aconitum’, ogólnie słowiańskie; omiąg i omięg w 16. w. niepierwotne (nosówka przed g nierzadka); u innych Słowian nazwa kończy się na -j: słowień. omej, czes. (w)omiej; o kozie czy owcy, co się omiegiem struje: omiażdżyła się; i ‘colchicum’ (paluchy, ziemowit), równie trującą roślinę, omiegiem nazywają.
