Słownik etymologiczny języka polskiego/niepeć
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
niepeć, ‘nie żart’, ‘bieda’, w 17. w. ogólne u autorów, a dziś po wszystkich narzeczach; jeśli peć zamieniło pierwotne pec, można je łączyć z cerk. ne-pŭsztewati ‘sądzić’ (od ne-pŭszta; c, szt, z tj lub kt).
