Słownik etymologiczny języka polskiego/nienawidzieć
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
nienawidzieć, nienawiść, nienawistny, dziś tylko w przeczeniu znane; w 15., a nawet 16. wieku istnieje i samo nawidzieć (*nawiści nie było), w znaczeniu ‘chętnie widzieć’, ‘kochać’, w przeciwieństwie do zawidzieć, zawiść; od ‘patrzenia w oczy’: na- (por. nienajrzeć kogo, to samo co nienawidzieć), i ‘patrzenia zboku’: za- (por. zajrzeć komu); nienawidzić mylne. U wszystkich Słowian tak samo: czes. nenáwidieti i náwidieti, serb. nawidjeti se, ‘być we zgodzie’, ale nawidost’, ‘zazdrość’; Ruś ma nienawist’, ale i nie mogu jego nawidiet’, ‘znosić, cierpieć’.
