Słownik etymologiczny języka polskiego/na
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
na, przyimek; z przyrostkiem -d: nad (jak po: pod; za: zad; prze: przed); przy stopniowaniu przymiotnika na, nad, naj: nawięcszy, dziś największy (od 16. wieku); jeszcze u Reja, nietylko w 15. wieku, nanadwysze i nadna(j)wysze; tak samo u wszystkich Słowian, na, naj, nar (z na-że). Częste w złożeniach z na- i nad-. W litewskiem nuo ma znaczenie odmienne: ‘z’, nie ‘na’, prus. no, ‘na’; w lit. jako doczepek, rankos-na, ‘do rąk’ (nad tam niema); awest. grec. goc. ana, niem. an.
