Słownik etymologiczny języka polskiego/nęcić
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
nęcić, przynęta, nęcisko; ponętny; wnęcić się; postać oboczna z u: nucić, ponuta, nadzwyczaj rzadka; czes. nutiti (może z niego Wujkowe nuci, ‘przymusza’?) wyłącznie o ‘przymusie’; dla ‘przynęty’ u innych Słowian nada (wnada, prinada; serb. ponuda). Por. nędza.
