Słownik etymologiczny języka polskiego/muł
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
muł, namuł, zamulony, mulisty; mulać, ‘walać’, ‘ocierać’ (serb. muljati, słowień. omuliti, o ‘ocieraniu’, ‘stępianiu ostrza’, ‘gnieceniu’, chyba nie odrębne słowo?); prasłowiańskie; lit. (z odmienną samogłoską) mułwas, ‘błoto, namuł’, od koloru (mułwas, ‘rudy’, łac. mulleus, toż); zestawiają z tem mal-, cośmy wyżej pod malina poznali, litew. molis, ‘glina’, mēlys, ‘sinidło’.
muł, mulica, mulę, z łac. mūlus (niem. Maulesel).