Słownik etymologiczny języka polskiego/mruk
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
mruk, mruczeć, mrukliwy, pomruk, mruknąć, to samo co markotny, merkot, bo pierwotne mŭrk- daje i mark- i murk-, z przestawką mruk- (por. bruczeć i burczeć obok barkotać); tak samo rus. murczat’, cerk. mrkati, o ‘beku kóz, owiec’, czes. mrkotati, o ‘niewyraźnej mowie’.
