Słownik etymologiczny języka polskiego/mowa
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
mowa, mówić, mówca, mowny, mownica; przemawiać; odmowa, przymówka, zamówiony; p. niemowlę. Prasłowiańskie, ale tylko u nas i u Czechów powszednie dla ‘mowy’. W 14. a i w 15. wieku mołwa, mołwić (po psałterzach); cerk. młwa, o ‘burzliwym gwarze’; u nas z *mŭlwa, *mełwa, powstało; u Czechów, z ich przestawką; mluwiti; na Rusi ocalało moł z mołwit w przytaczaniu cudzych słów. Brak go w litewszczyźnie. I inne słowa przechodzą od ‘gwaru, wrzasku’, do spokojnego ‘mówienia’; por. goworit’.
