Słownik etymologiczny języka polskiego/morela
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
morela, ‘aprykoza’ (u Reja i i.), z średniow. łaciń. amarallum, merula, merillus, niem. Marillen (od gorzkawego smaku, łac. amarus, ‘gorzki’); zowią ją i marunką, merunką. Od łac. amaricare może i dawne moryczyć, ‘uprzykrzać’, dosyć rzadkie.
