Słownik etymologiczny języka polskiego/mimo
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
mimo, ‘obok’, przysłówek (»mimo idąc«) i przyimek (»mimo to«), nierzadki we złożeniach: mimojazdą, mimochodem, mimowolnie, mimowiednie; następstwo dwu m raziło, więc w 16. i 17. wieku rozpodobniano je w imo (imojazdą, imoń, ‘mimo niego’), nierównie rzadziej w nimo. P. minąć. Prasłowiańskie; wszędzie tak samo.
