Słownik etymologiczny języka polskiego/miegoć

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

miegoć, w 16. wieku, w 17. migoć, ‘wilgotność’, »miegotne miejsca«, ‘mokre’; »na migoć zażywszy (wódki)«, »zawsze u niego migoć, dzień ponury«; p. mgła i por. małorus. myhyczha, ‘niepogoda’, słowień. miżaw, ‘posępny (o pogodzie)’, ale tu i mig (p.) w grę wchodzi.