Słownik etymologiczny języka polskiego/miauczeć
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
miauczeć, miauknąć, dźwiękonaśladowcze, powszechne, nietylko u Słowian (niem. miauen, itd.); u Czechów mnioukati i mniouczeti.
