Słownik etymologiczny języka polskiego/lecieć

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

lecieć, lecę, częstotliwe latać (p.); naleciały, naleciałość; lot, »zlot Sokołów«, odlot, wylot (ale zaloty do zalecać się!); lotka, ‘pióro u ptaka’, lotny, lotność, ulotnić się, lotnik. Powstało let- z *lekt-; Litwa ma lek-ti, lekiu, ‘lecę’, łakstyti, ‘latać, skakać’, gdy w innych językach aryjskich (grec. laks, niem. löcken) używa się o ‘wierzganiu’ i ‘stąpaniu’, nie o ‘locie’.