Słownik etymologiczny języka polskiego/kwoka
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
kwoka, kwokać; kwoczka, zgrubiałe: kwocha; kwoktać, o ‘głosie kury wodzącej kurczęta’; prasłowiańskie; rus. kwoczka, itd.; obok postaci z kw- istnieje i kl-: bułg. kloczka, słowac. kloka, rus. narzeczowe kłoktat’, klochtat’. Podobnie dźwiękonaśladowczo w innych językach, grec. klōssō, łac. glocio, niem. Gluckhenne (i Klucke).
