Słownik etymologiczny języka polskiego/kuradent
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
kuradent, ‘wykałaczka’, częste w 17. wieku, np. Potocki: »zęby kuradentem wykała« (w 16. wieku tłumaczono to przez koliząb, kołoząb, lub zębidło); z włos. curadente.
