Słownik etymologiczny języka polskiego/krynica
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
krynica, z mylnem ry zamiast rz (jak w kryślić zamiast krzyślić, chrypka i i.), jeszcze u Leopolity i Wujka: »krzynice (‘źródła’) wód«; to samo co skrzynia (p.), tylko bez s-, jak Skrzynki i Krzynki itd.; kryniczny; p. krzynów. Już w cerk. krinica ‘studnia, źródło’, nietylko ‘naczynie, dzban’; właściwie ‘cysterna’; nie pozostaje w żadnym związku z grec. nazwą ‘źródła’, krēnē.
