Słownik etymologiczny języka polskiego/kom-
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
kom- rozpoczyna najliczniejsze latynizmy wszelakiego rodzaju i wieku; największa ich część nowo wprowadzona i objaśnienia, »komentarza«, nie potrzebuje; do starszych należy kometa i i. Zaplątało się tu i niejedno francuskie, np. komeraże, ‘plotki’, od commère, ‘kumoszka’, a i komfort nie wprost z Anglji do nas zawitał, lecz przez Francję. Tu należy komedja z komedjantem, a obok nich komik, komiczny, komiczność (w przeciwieństwie do tragedji i tragika), poprzez Francję i Rzym z greckich widowisk się wywodzące; p. komis i kon-.