Słownik etymologiczny języka polskiego/kolimaga
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
kolimaga, ‘wóz’, w 15. wieku, dziś zapomniane; istnieje w pożyczce białoruskiej: kałamaszka, ‘wózek’. Złożone (jeśli nie obcego początku) niby z koło i maży (magi), ‘wozu’, dziś u nas (np. u Malczewskiego) z małorus. pożyczonej, powtarzającej się jako nazwa ‘cetnaru’, ‘ciężaru’, u Serbów i Słowieńców; tam jako pożyczka z węg. mazsa, ‘cetnar’, ależ Węgrzy sami to od Słowian przejęli. Kolimaga, kolimog w cerkiewnem i staroruskiem, ‘namiot’, ‘obóz’, bo nazwy namiotu i wozu stale spływają, por. jata, kibitka, wieża.
