Słownik etymologiczny języka polskiego/koc
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
koc, kocyk, z grubej materji, kosmatej; z niem. prasłowa Kotze (por. kuta); »nie czyń koca« mawiano o plątaniu słów łacińskich w polszczyznę; w dawnem sądownictwie za niesłuszną apelację sędziemu koc przypadał; owe koce, kocowe, zastąpiły kożuch, co pierwotnie dawano.
