Słownik etymologiczny języka polskiego/kobza
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
kobza, grający na niej kobeźnik (w sielankach Zimorowicowych), albo całkiem z małoruska kobzar(z); ze Wschodu, tur. kobuz, kobes, ‘rodzaj gitary, o jednej strunie’; madjar. koboz przeszło do czeskiego i polskiego (w biblji: »na kobosie grają«), ‘cymbałki’. Nas doszła przez Ukrainę i Kozaków, ale cofała się przed lutnią i cytrą; wyrabiana z dereniu, dumom towarzyszyła; mieszano jej nazwę z kozą, ‘dudami’.
