Słownik etymologiczny języka polskiego/kler
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
kler, kleryk, dawniej kleryka, jak muzyka', ‘musicus’ (wedle innych nazw męskich na -a: skryba, poeta); klerykał; z łac. clerus od grec. klēros, ‘los, stan (wybrany)’; p. klecha, kleszyna, kleszy; rus. kryłos, kryłoszanin, z kliros, kliroszanin, wprost z greckiego.
