Słownik etymologiczny języka polskiego/kita
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
kita, kitka, u myśliwych ‘ogon lisa’, na Bałkanie ‘bukiet’, ‘pióropusz, czub (hełmu)’, serb. kitina, to samo co nasze okiść; len na kity mierzono (stąd średniowieczne łacińskie cuta, niem. Kute?); niem. stare scoub, ‘snop, wiązka słomy’, islandzkie skufr, ‘wisiorek’.
