Słownik etymologiczny języka polskiego/kłąb
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
kłąb, kłęby, kłębek, kłębić się, skłębiony, kłębiasty, kłębuszek. Rzeczownik bywał rodzaju nijakiego: bułg. klŭbo, serb. i czes. zdrobniałe klupko, klobko, klbko; cerkiewne kłąbo; p. klupić z u obok ą i z p, co się powtarza w serb. klup, słowień. klop, ‘ławka’, prus. klumpis, ‘krzesło’, litew. kłupti (kłumpu), ‘klęknąć’.
