Słownik etymologiczny języka polskiego/kędziory

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

kędziory, kędzierzawy, kędzierzawić, kędzierzyć, Kędzierski; po narzeczach i kędry, ‘włosy panny młodej po ucięciu warkocza’; z formą oboczną kud-: kudły; od tegoż pnia co i kądziel (p.); przyrostek -ier, jak w jesiora i podobnych. Prasłowo; rus. kudri, ‘loki’, serb. kudar, ‘kędzierzawy’; słowień. koder i kodra, ‘lok’, czes. kudrnatý, ‘kędzierzawy’, i kaderz, ‘kędziory’ (co do a, por. kędy), kaderznik, ‘fryzjer’. Tu należy i nazwa kundysa.