Słownik etymologiczny języka polskiego/jeż
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
jeż, jeżyć się; jeżyna (narzeczowo i ożyna, użyna), dla kolców krzaka (inna jej nazwa ostrężyna); pranazwa; lit. eżys, ‘jeż’, grec. echīnos, niem. Igel, od pierwiastka egh-, ‘kłóć’, por. jędza; u wszystkich Słowian tak samo, na Rusi i oż, ze zwykłem o- miasto je-, i joż (z jeż).
