Słownik etymologiczny języka polskiego/jątrew
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
jątrew, dziś zapomniane, w 16. wieku ogólne jeszcze, r. 1500 tłumaczy i ‘glos’ (‘żona brata’) i ‘nurus’ (‘snecha’); jątrewka, jeszcze u Szymonowica 1613 r. Prasłowo; w 15. wieku u nas jeszcze pierwotne jętry, cerk. jatry, serb. jetrwa, rus. jatrow, czes. jatrusze; lit. jentē, 2. przyp. jenters, grec. enatēr, łac. ianitrices, ind. jātā, 4. przyp. jātaram; jętry z -y wedle świekry i przypadków dalszych, zamiast *jętē albo *jęti, por. pierwsze przypadki mati, duszti (p. macierz, córa).
