Słownik etymologiczny języka polskiego/jądro
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
jądro, jąderko, ‘ziarno’; jądra, ‘stroje’; jędrny (o zbożu, człowieku: ‘krzepki’), jędr(z)nieć, jędrzyć; jądrowy. Prasłowo; rus. jadro, ‘kula’, czes. tak samo jak polskie, słowień. jedro, ‘siła’, jedrn, ‘prędki’ (z ‘krzepki’), a w tem znaczeniu i w cerk. jędro, jędropisec, ‘stenograf’, jazdro, ‘prędko’ (u Serb. z g zamiast d, jezgra, ‘siła’, ‘rdzeń’; stosunek między jędro a jezgra zupełnie ten sam, co między miązdra a miazga, p.). Grec. hadros, ‘silny, gęsty’, ‘źrzały’.
