Słownik etymologiczny języka polskiego/harap
Wygląd
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
harap, harapnik, dziś ‘bicz z długim sznurem’; od okrzyku niem. herab!, jakim myśliwy psów przy zdobyczy poskramiał: dawniej herap: »już po herapie«, ‘spóźniłeś się’; »lepszy harap niż hulala« (tym okrzykiem zachęcano psów); »ubiec kogo do harapu«, ‘zdobyczy’; przejście znaczenia podobne jak przy bizunie (p.). Od nas i na Ruś, ale bez h-, którego tam nie znają, arapnik; toż i u Czechów.