Słownik etymologiczny języka polskiego/halka
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
halka, ‘spodnica’, wyraz niedawny dla ‘dessous’, z polskiem h- zamiast ch-, serb. chalja, chalna, ‘spodnica’, chalica, ‘spodniczka’; bułg. chalija, ‘dywan’, chalina, ‘suknia wierzchnia’, słowień. chalja; u Czechów halena i halina, ‘spodniczka’; wszystko wywodzą z tur. chali, ‘dywan’. Słownik Warszawski podaje, widocznie na podstawie tradycji miejscowej, że nazwa poszła od Halki, bohaterki opery Moniuszkowej; Karłowicz, co to mógł dobrze wiedzieć, milczy; wywodzi słowo, jako narzeczowe, od hał, chał, ‘łachmanów’; dalsze wywody, z rumuń. chajna, ‘suknia’, czy z dawnego niem. haljan, ‘okrywać’ (p. hala), mylne.
