Słownik etymologiczny języka polskiego/gunia
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
gunia, guńka, ‘koc (na konie)’ i ‘odzienie’, z łac. gunna, ‘kożuch’, pochodzenia celtyckiego (por. ang. gown, ‘suknia’); we wszystkich językach słowiańskich; na Bałkan (i na Ruś) przeszła wprost z grec. guna, ‘kożuch’ (z łac.).
