Słownik etymologiczny języka polskiego/grab
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
grab, prasłowo; Grabovius, ‘bożek dębu u Umbrów’, prus. wozigrabis (grabion, ‘dębina’, macedońskie), u Czechów hrabr i habr, podobnie u Serbów, u Bułgarów gabr (Gabrowo), ale z tego nie wynika, żeby grab z grabr powstał. Grabie nie od tego drzewa nazwano. Częste po nazwach miejscowych, Grabowiec i t. p.
