Słownik etymologiczny języka polskiego/gajda
Wygląd
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
gajda, gajdy, ‘dudy’, gajdarz i gajdak (16. w.), gajdos, ‘dudziarz’, przeniesione i na członki (‘nogi ciężkie’) i ubranie (‘spodnie’; stąd hajdawery, napoły ruskie, z szarawarami zmieszane umyślnie); słowo przywędrowało z Południa (na Węgry?), z turec. gajda, ‘dudy’; do Turcji od Arabów; ci wzięli je z Hiszpanji (iberyjskie, a więc pierwotne, przed-aryjskie), gaita.