Słownik etymologiczny języka polskiego/głóg
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
głóg, nazwa kilku roślin, prasłowiańska, ‘cornus sanguinea’ (‘dereń’) i ‘crataegus’; lud i ‘owoc dzikiej róży’ głogiem nazywa; u Stanka (1472 r.) »wieliki i miękki głóg« i męczygłóg i głogobicz (?) dla ‘rubus’, t. j. ‘jeżyn, ostrożyn’; biblja i ‘ciernie’ głogiem tłumaczy. Łączą z grec. glōches, glōchis, ‘ostry koniec’ (i kłosa), glōssa, ‘język’; por. głodać, ‘gryźć’ (?).
