Słownik etymologiczny języka polskiego/gęsty
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
gęsty, gęstwa, gęstwina, gąszcz, gęstnąć i gęstwieć; liczne złożenia z gęsto- u poetów 17. wieku, nie ludowe; rus. husto, stąd u pisarzy 17. w. hustem i chustem (»krew lał chustem«, »niewinna krew się hustem cedzi«), a także i huszcze (u Potockiego), zamiast gąszcze. Prasłowiańskie; bułg. gŭst, serb. gust, słowień. gost, czes. hustý, ‘gęsty’, houszt’, housztina, ‘gąszcz’; urobione albo od pnia gąz-, p. guz, lit. gużtis i gaużtis, ‘skłębić się’, więc gęsty ‘skłębiony, gruby’; albo od pnia gąt-, czesk. hutný, ‘masywny’.
