Słownik etymologiczny języka polskiego/droczyć
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
droczyć (się), ‘draźnić kogo’, w rus. drok, ‘giez’, droczit’ sia, o ‘gżącem się bydle’, w rus. cerk. droczenije, ‘pycha’, drocziti sia, ‘pysznieć’; bułg. droczŭ, ‘biesiaduję’. Innych odpowiedników nie znamy, oprócz serb. dreka, ‘krzyk’, dreczati, dreknuti, ‘krzyczeć’, czes. drzeczeti, ‘płakać’.
