Słownik etymologiczny języka polskiego/drab
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
drab, drabina, »za drabią«, »widział we śnie drab«, biblja (»drabinę«, Leopolita), »za drabinę« (t. j. ‘wyrzucić’), »wóz drabny« 1584 r., albo drabiniasty; drabinka; drabować, przedrabować (włosy grzebieniem), ‘przetrząsać’, drabotliwy (język, ‘prędki w mowie’, r. 1535); słowo polskie; mało- i białorus., jak i morawskie, z niego. Może z (nie-polskiem) a zamiast o (por. dłażyć, władza i i.), toż co rus. dorob, ‘kosz’ (u nas przezwisko dorobajło, z małorus., o ‘babie’), litew. darbas, ‘ robota, plecionka’ (darbai), co dalej łączą z niem. Torf.
