Słownik etymologiczny języka polskiego/dereń
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
dereń, jak ere dowodzi, pożyczka z małorus. (z równie niepierwotnem -ń, jak w darń), już r. 1472 obok rodzimego drzonu i dracza albo gliki, t. j. ‘igły’, zapisana, więc od pnia der-, p. drzeć. Prasłowo; bułg. drěn, serb. drijen, czes. drzín, rus. dieren i dioren oznaczają jednak nie ‘berberys’, jak r. 1472, lecz ‘cornus’, ‘świdwę’ (dla jagód czerwonych na nią przeniesione?); dawne niem. tirnbaum, narzeczowe dirnlein, dirle, dla ‘cornus’, byłyby pożyczką od Słowian.
