Słownik etymologiczny języka polskiego/derdać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
derdać, dyrdać, dyrnąć, derdołkowie u Reja, w derdy, dyrdy, dyrdem, o ‘prędkim ruchu’, ‘poskoku’; ale u Czechów drdol, drdlice, drdati, o ‘czubie’, ‘czubieniu’ (Rejowi derdołkowie mogą być ‘czubaci’); dźwiękonaśladowcze.
