Słownik etymologiczny języka polskiego/dźwigać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
dźwigać, dźwignąć, dźwignia, prasłowo; u nas stosunkowo mało rozrosłe, tem bardziej w cerk. i na Rusi, cerk. dwignąti, dwidzati, dwiżiti, podwig, 'walka', rus. dwiżenije, ‘ruch’, wozdwiżenije, ‘podniesienie Krzyża św.’; u Serbów jeszcze bezokolicznik pierwotny dići z *dwig-ti, czes. zdwihnouti i zdwihati. Brak dalszych pewnych odpowiedników. I u nas parokrotnie bez w: udzignąć, biblja.
