Słownik etymologiczny języka polskiego/czepiec
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
czepiec, czepek, czypek (é), czepić, oczepiny (gdy pannę młodą oczepiają); tak i w tem samem znaczeniu u wszystkich Słowian; rus. czepiec, serb. czepac, czes. czepec; czepiec w biblji, czapkę, Leopolita — oba słowa jedno, ale o wokalizacji odmiennej.
