Słownik etymologiczny języka polskiego/czecheł
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
czecheł, czechło, ‘prześcieradło’ i ‘koszula śmiertelna’, jak w czeskiem; na Rusi czechoł, czechła, ‘futerał’, u Bułgarów czechŭl, ‘trzewik kobiecy’. Prus. kekulis, z pol. czechła, znakomicie odpruszczone, por. wyżej kiosi z czasza. Dalszy wywód nieznany, jeśli nie od czechrania, ‘rwania’, bo nazwy szat ze rwaniem, drapaniem, darciem stale się łączą; przyrostek byłby -ŭł.
